بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

وَ الْعادِياتِ ضَبْـحًـا (1) فَـالْـمُــورِيــاتِ قَدْحًـا (2) فَـالْـمُـغـيـراتِ صُـبْـحًـا(3) فَأَثَـرْنَ بِـهِ نَـقْعًـا (4) فَـوَسَـطْـنَ بِـهِ جَـمْـعًـا (5) إِنَّ الاِْنْـسـانَ لِـرَبِّـهِ لَـكَـنُـودٌ (6) وَ إِنَّهُ عَلـى ذلِـكَ لَـشَـهـيـدٌ (7) وَ إِنَّهُ لِحُـبِّ الْخَـيْرِ لَـشَـديـدٌ (8)أَ فَـلا يَـعْـلَـمُ إِذا بُـعْـثـِرَ مـا فِـى الْـقُـبُـورِ (9) وَ حُـصِّـلَ مـا فِـى الصُّدُورِ(10) إِنَّ رَبَّهُمْ بِـهِـمْ يَـوْمَـئِـذ لَـخَـبـيرٌ (11)

به نام خداوند بخشنده مهربان
سوگند به اسبان دونده اى كه )درميدان جهاد( نَفَس نَفَس مى زنند;(1) و به اسبانى كه با زدن سُمهاشان بر سنگ ها، جرقّه مى پراكنند;(2) و به اسبانى كه هنگام بامداد بر دشمن مى تازند;(3) وبا تاختن خود، گَرد وغبار پخش مى كنند; (4) و با آن تاخت به ميان دشمنان در مى آيند. (5) به راستى كه انسان در برابر پروردگارش بسيار ناسپاس است; (6) و خود نيز بر اين ناسپاسى كاملاً گُواه است. (7) و به درستى كه وى سخت مالْ دوست است. (8) مگر او نمى داند كه هر گاه آنچه در گورهاست، زير و رو و برانگيخته شوند، (9) و آنچه در سينه ها پنهان است، آشكار گردند، (۱۰) قطعاً پروردگارشان در چنين روزى از حالشان كاملاً آگاه است؟ (11)